മനസിന്റെ അകത്തളത്തില്‍ ദേവലോകത്തിന്റെ തൂലികകൊണ്ട് മാത്രം തുറക്കാവുന്ന ഒരു പൂട്ടിട്ട് ഞാന്‍ എന്റെ ഭാവനയെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.പഴയത് പോലെ തൂലികയില്‍ അക്ഷരങ്ങള്‍ പിറക്കതായപ്പോഴാണ് എന്റെ ഭാവനയെ ഏതോ മൂഷിക തസ്കര്‍ അപഹരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നസത്യം ഞാന്‍ മനസിലാക്കിയത് സമയ ദാരിദ്രം ഒരു പ്രശ്നമാണെങ്കിലും പൊതുവേ ബ്ലോഗര്‍ മാര്‍ക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന വിഷയ ദാരിദ്രം എനിക്കൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. നമ്മുടെ കേരളത്തില്‍ ഇന്ന് അതൊരു പ്രശ്നമേ ആണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. വിഷയങ്ങള്‍ കൂടിപോയതുകൊണ്ടാണോ ഇന്നി എന്റെ തൂലികയുടെ സൃഷ്ട്ടികള്‍ ചാവിള്ളകള്‍ ആകുന്നത് . ആശയങ്ങളും വിഷയങ്ങളും
മനസിന്റെ ഉള്ളറയില്‍ കൂട്ടിയും കുറച്ചും പടയോരുക്കി സടകുടഞ്ഞു കടഞ്ഞെടുത്ത ഭാവനകൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും എഴുതിയാലും പഴയത് പോലെ ഒരു ഗുമ്മില്ല. ഗുമ്മില്ലാത്ത പോസ്റ്റ് കുഴിയില്ലാത്ത അപ്പം പോലെ ആണ് ഒരു ഭംഗിയും ഉണ്ടാകില്ല. കുഴി എണ്ണാന്‍ ആളില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ പോസ്റ്റിട്ടിട്ടും കാര്യമില്ല. കുഴിയാകുന്ന കമന്റുകളിലാണല്ലോ ഓരോ പോസ്റ്റിന്റെയും വിജയം.
എന്റെ സൃഷ്ട്ടി മണ്ഡലത്തില്‍ കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത പടകുതിരയെ പോലെ വെമ്പല്‍ കൊണ്ടിരുന്ന സര്‍ഗാത്മകത എവിടെ പോയി? എന്നിലെ ആശയങ്ങളും ഭാവനയും മലേഷ്യക്ക് ഹണിമൂണ്‍ പോയിരിക്കുന്നുവോ? അതോ ജീവിത ചക്രത്തിന്റെ ദ്രുതചലനത്തില്‍ പെട്ടവ വിജുരുംബിച്ചുവോ? കാലമെന്ന തേര് തെളിക്കുന്ന സമയം കടമെടുത്ത്‌ ഞാന്‍ ജന്മം കൊടുക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച നല്ല സൃഷ്ട്ടികള്‍ പാതിവഴിയില്‍ തളര്‍ന്നു വീഴുന്നതിന്റെ കാരണമെന്ത് ? കുറെ ഏറെ നല്ല രചനകൾ കൊണ്ട് നിറക്കാന്‍ കൊതിച്ച മനസിലെ ആ ബ്ലാക്ക് ബോര്‍ഡില്‍ ചോദ്യ ചിഹ്നം ഇടാന്‍ മറന്ന “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്ന ചോദ്യം ഞാന്‍ കോറിയിട്ടു.
എന്തൊക്കെയോ എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് പക്ഷെ തലച്ചോറിന്റെ അന്തര്‍ഭവനങ്ങളില്‍ നിന്നുത്ഭവിച്ചു ബഹിസ്ഭുരണങ്ങളായി പറന്നുയരാന്‍ റണ്‍വേ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുന്ന എന്റെ ഭാവനയുടെ ചിറകുകളെ ഏതോ അദൃശ്യശക്തി തളര്‍ത്തുന്നു ദിശതെറ്റി റണ്‍വേയില്‍ നിന്ന് തെന്നി മാറുന്നു. ഏതോ പാറ കെട്ടുകളില്‍ ഇടിച്ചു അവ തകരുന്നു. ഭാവനക്കും എന്റെ തൂലികയ്ക്കും ഇടയില്‍ ആരോ കുന്തിരിക്കം പുകയ്ക്കുന്നു. ആ പുകമറയില്‍ എല്ലാം ശൂന്യം . എന്റെ ഏകാഗ്രതയുടെ ചുവരിലും ആരോ മസാല പടത്തിന്റെ പോസ്റ്റര്‍ ഒട്ടിച്ചുവോ? ശത്രുക്കള്‍ ആരെങ്കിലും കൂടോത്രം ചെയ്തതാണോ?
ഒരേ ഒരു പോസ്റ്റ് എഴുതി ബ്ലോഗ് വിടണം എന്ന എന്റെ തീരുമാനവും ചിതലരിച്ചതെങ്ങനെ എന്നും മനസിലാകുന്നില്ല! .ആ നീക്കം മണത്തറിഞ്ഞ ആരാധകരാണോ ഇതിനു പിന്നില്‍ അതോ അതിനെ ഭയക്കുന്ന ആരെങ്കിലുമോ?. എന്റെ തൂലികയ്ക്ക് അക്ഷരങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുവാനുള്ള പ്രിതൃത്വം വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് ഞാന്‍. എന്റെ സൃഷ്ട്ടികള്‍ക്ക് പുതുജീവന്‍ നല്കാന്‍ കഴിയും എന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ തുടരുകയാണ് ഞാന്‍. ഈ ദേവലോകത്തിന്റെ അധിപനായി കുലപതിയായി. അനുഗ്രഹിച്ചാലും
ശ്രദ്ധിക്കുക: ഇതിലെ കുഴികള്‍ എണ്ണുക എന്നതാണ് നിങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തരിലും നിഷിപ്തമയിരിക്കുന്ന കര്‍മ്മം അതുകൊണ്ട് അതെണ്ണി കണക്കുകള്‍ താഴെ കൃത്യമായി അറിയിക്കുക
